بسی سی حالِ روزِخوم تش و دیلق به سر سوسه؛ شعری زیبا از استاد فیضالله طاهری اردلی
بسی سی حالِ روزِخوم تش و دیلق به سر سوسه
نِهنگُم وا نَیاهه کَس ، بیا ، اِز خوم بَتَر سوسه
خُم ایدونُم که بستِه کونِ دل سر بَسته وا مَهنه
تشی دارُم به دل ،زون اَر گُشُم ، دنیا یَسَر سوسه
موخوم"کُه سُحده ی"داغم چونو پندو به دل دارُم
اَیَر لو تَر کنُم دَرجا ز "اردل تا لَلَر" سوسه
ز فنگه وَندن ئِی تش بیارونِ دو رِی تا کی -
مِنه ئِی تش بلازی وا ولاتی بی ثمر سوسه
نَناز اِز حالِ اَمروزِت که اِز وَشنیدنی بَنده
خدا نیله چرا هئشکی ز شُم تا دم سحر سوسه
فقد حالِ مونه دل سُحدَنه رو مُرده ایفهمه
که چی اَنگِشتِ زیر حُل منه خُس بی خور سوسه
چونو جون واجِرُم کردن که اِز شعرُم تش ایباره
یه بیتی دی بگُم ترسُم که وا خُم حشگ و تر سوسه
............................ فیض ا... طاهری اردلی
🔹️واژه نامه🔹️...............................
نِهنگُم : نزیکُم ، نزدیکم
بستکون : بقچه ویا بسته ای که محتویات آن چیزهایی با ارزشی هستند.
یَسَر : سراسر
کُهِ سوحده : کوه سوخته ، کوهی مشرف بر اردل که شهر در دامنه ی آن قرار دارد.
پندو : بغض
لَلَر : منطقه ای در منتهی الیه بازفت در مرز اندیکا و بازفت
فنگه : جرقه ، فتنه
تش بیارون : آتش بیاران معرکه ، فتنه گران
تش بلازی : آتش بازی
وَشنیدن : عطسه کردن
چرا : چراغ
انگشت : ذغال قرمز
خل : حُل ، خاکستر
جون واجر : جان به لب ، بشدت عصبانی
منبع: ایتا
https://eitaa.com/vargah
https://eitaa.com/vargah