الازنگی اِیا وا دَو،زنه شَوخی وِ مال اَمشَو
گگونم مندِن‌ِ مِن خَو،نِفَس نی مِن گِلی برنو

یکی وا خَو گِرَو بسته،یکی عُمری زِ خو خَهره
نه بَختُم ایکُنه واکِل،نه ایسهرِ تِیَم وُرخَو

وَرِ هُوفشتِ شَه بادِس یه هُوفی وَستِ مِن جونم
تِیا مو بُخِ بُخِ چَشمه،دلم منده مِنِ مَندَو

یه پا خا دل،نهادُم سی دلس ری گِل،چه بی حاصل؟
کِتِن کردِ مونه وا غم،هُلی هی هَو هُلی هی هَو

وِ شیلِ غم وِم ایجُمنه،هَمه زَحمامه ایچُمنه
تِیاسه بسته یانیوینه که رُهمستُمه مِن دَو

په سی چه رنگِ تُهنیدِ ،عِزادارِ غمِ کینه؟
مَیرکه لاشِ مَهنه دی؟جِوِ شَه کردِ وَر افتَو

وِ هر جا که سرایجرنُم غُوارغم بولندایبو
بَسه ای غم بشینِر گِل،بُکن واکِل، وِری دی رَو

خُدا سیرُم زِ ئی دُنیا دودسته ایکشم وُر خوت
یه بندینه شِور کن تا خومه راحت کنم امشو

"خسرومحمدی"

منبع:این شعر توسط خسرو محمدی در گروه واتساپ نخستین جشنواره شعر ساوات قرار داده شد.