هر سازمانی مانند هر انسانی تولد،رشد، بلوغ، شکوفایی و پیری و مرگ را تجربه خواهند کرد.انجمن های ادبی ناغان نیز از این اصل مستثنی نیستند. اما ما تلاش می‌کنیم این مرگ زودرس نباشد.اگر نیروسازی نکنیم این اتفاق سریع خواهد افتاد.گاهی نیروی انسانی وجود دارد ولی آنها نسبت به رشد و رونق انجمن بی تفاوت هستند. الان ما با این مسائل روبرو هستیم و نیاز به ابتکار و راه حل داریم.