گوشه ای از اوصاف مردم بخش‌ناغان
مشایخ :به منطقه ای اطلاق می شوند که در جنوب غربی شهرکرد قرار دارد شمال آن به اردل وبروجن، جنوب آن به میانکوه و شرق آن به بروجن و گندمان و غرب آن به دیناران وصل می شود. قریب به ۲۰۰۰۰ هزار نفر ساکن و مهاجر جمعیت دارد که بافت های مختلف را تشکیل می دهند. روستاهای آن فرخر – چهارطاق – جغدان – دهنوی علیا – دهنوی سفلی – باجگیران – گاوتوت – گل سفید – دوپلان – رحیم آباد – اسلام آباد – فیروزآباد - آبگلور – بره مرده – جوزستان - پوراز – برنجگان – دورک – دره عشق – دره بید – آبشاران علیا - آبشاران سفلی – معدن – سررک – کل کله می باشد. بهار آن دلکش، تابستان آن دلگشا، پاییز آن دلربا و زمستان آن دل آویز، طبیعت آن سخاوتمند، پوشیده از درختان بلوط، ارزن، مهلب، پسته کوهی، بادام کوهی، انجیر وحشی و.... و گیاهان دارویی بوماداران، آویشن، گل گاوزبان، گل خنی و ... و قارچ و کرفس آن کم نظیر، منطقه حفاظت شده جنگل هلن و سبزکوه با حیوانات و پرندگان بی نظیرش (کبک دری نماد چهار محال و بختیاری)، دارای معادن غنی استخراج شده و نشده و چندین هزار راس دام و شکارگاهای غنی و کمربند کارون بر کمر او نقش بسته است.
مردانش با لیاقت، زنانش با نجابت، پسرانش شریف و دخترانش عفیف، پیرانش خردمند، جوانانش برومند و همه سری پر شور و غرور دارند. سرزنده، فعال، پویا، حاضر در صحنه، تاریخ ساز و ستم سوز در همه حوادث تلخ و شیرین دوشا دوش دیگر ایرانیان حاضر و ناظر بودند و هستند. باغات انار، انگور، گردو و مزارع برنج، گندم ، جو و شیلات های پرورش ماهی، زنبور داری، دامپروری از مشاغل بومی آنهاست و از دبیری تا استادی دانشگاه و سطوع عالی مدیریت از مشاغل تخصصی آنهاست. شهدا، جانبازان، آزادگان ستاراگان معرفت آنان هستند. وطن دوستی و ناموس پرستی آنان زبان زد عام و خاص است. زبان آنان ترکبیی از پهلوی، اشکانی و ساسانی است. جاذبه های طبیعی و گردشگری آن شامل آبشار دره عشق، چشمه پوراز، باغات انار دورک و گل سفید، پل تاریخی دوپلان، سواحل زیبای کارون، روستای قدیمی تخت چوب، روستای زیبای آبگلور (منطقه ای به دور از هیاهوی شهری و با چشم انداز بی نظیر طبیعی و چشمه های جوشان فراوان و درختان انبوه)، سرداب فیروزآباد، تنگ درویش اسلام آباد حرفی برای گفتن دارند. اماکن مذهبی منطقه شامل امامزادهای پیرنساء فیروزآباد، پیر شهربانوی رحیم آباد، شاه چندار دوپلان، پیرهست جوزستان، امامزاده اسماعیل برنجگان می باشد. سرزمین پربرکت و غرور آفرین بختیاری بیش از هزار سال است که مشایخ را در آغوش گرم خود دارد.
جنگجویان، پهلوانان، سوارکاران و تیراندازان آن در تنگ تامرادی در جنگ شلیل و در نهضت علیمردان خان و در جنبش ابولقاسم خان و نهضت مشروطه نقش بسزایی داشتند و در جنگ تحمیلی با تقدیم چندین شهید، آزاده و جانباز دین خود را به نظام مقدس جمهوری اسلامی ادا نموده است و در همه صحنه ها دوشا دوش ملت با بلاترین مشارکت حماسه آفریده اند. چهره های سیاسی، مذهبی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری، نظامی، ورزشی و اداری فراوان داشته و دارد. کلانتران، کدخدایان، انجمن ها و مصلحین آنها بسیار متنفذ و کارگشا بودند. لباس اصلی آنها چوقا، دویت، کلاه، گیوه، می نا و لچک بوده که متاسفانه بر اثر هجوم رسانها و توسعه شهرنشینی به پوشش غیر بومی روی آوردند. مثل همه ی سرزمین بختیاری هیچ مسافرخانه ای ندارد و درب منازل به روی همه باز است مهمان نواز و غریب پرستند. شعرا و نویسندگان آن در سطح کشور مطرح می باشند.
خاک شیخ ای خاک گوهربارما
دشت وآواجنگل ورخسارما
عیدتان مبارک تی بره ایل بختیاری
۰۰سید رحیم آدینه پور باجگیرانی

# منبع: کانال روبیکا بصیرت ناغان