بخش گویش بختیاری:
مجتبی بخشایش پور( رتبه اول بخش گویش بختیاری ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
خُیا سی خاطرت ،بی بی ،نِشُندَک دارِ دنیانه
وُ با کرکیتِ خُت بَفتَک ،یَشَو،تمدارِ دنیانه
خُیا چندی تونَی خاسَک ،چه فیس ایکرد و بالا تو
دُوازه غنچه ی خَش بو،نهایک بالِ مینا تو
دوازده غنچَیه خش بو ،که سامون دانِ دنیانه
ز تهنویی و تاریکی، دریردن آیمیزانه
تو لَو خندَی خیا بییی، که همسایَی زمینت که..
خُیا وا دهسِ خوس ،نشمین و ناز و دل نشینت که
حِشارَی زُلفِ تسبیحت، علینه هاشق ایکردَک
علی اَر با تو گپ نیزَی...به پیغمبر، دق ایکردَک
از ای واپس، وَ بی مهری،کمر نیمهنه سی شعرم
وُ گُردَی مایَری با پا لَگد، ایکهنه می شعرم
از ای واپَس ،علی وا خینه دل ایمزنه تهلیته
وُ تهنا خوس خَوَر داره،گُواله زحمه پهلیته
از این واپس گپی از حال و روزت سی بشر ناروم
وَم ایپُرسن مَزاره مایَرِت کونه؟ خَوَر ناروم
«مجتبی بخشایش پور»
.....................................................................
حسن نجفی( رتبه دوم بخش گویش بختیاری ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
همسو که آدمنه ور منه دنیا نادن
خاک دنیان و بهشته ور پا دا نادن
مهنه من ریس و شوِ مینِ سرس جا نادن
و غما هم منه شه پوش دلس پا نادن
...
...
...
...
«حسن نجفی»
.......................................................................................
بهنام ناصری ( رتبه سوم بخش گویش بختیاری ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
بِ هَرجا ایروُم دینِ مو وِرد و بسملا دامه
اَیَر کِ اِعتواری دارُم ایچو اِز دُعا دامه
اَیَر روزی بیا رَنگِس بپهره سی یو که خو بو
اِخُم کِ اِز خُدا کَد خُم زنه دَردُ بِلا دامه
یه وقتی ری ب ریس ایشینُمُ پِر ایبوهُم من تیس
نشونی از خُدا من سِیل پُر مهره تیا دامه
اَیَر کِ دَستُ پامَم بشکنه وُ سیر اِز خُم بوم
دلُم شاد ایبوِه وقتی ابینُم خَنده ها دامه
به قُربون خُدا بوهُم کِ دانِ آفریدُ مو
هَمَس ایگُم خُدا شُرگِس چِ دا خیفی خُدا دامه
«بهنام ناصری»
............................................................................
ناهید بهارلو ( شایسته تقدیر بخش گویش بختیاری ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
مینِ دنیا کس مر ایبوهه خریدار دلم
غیرِ دا هشکی مر ایبوهه پنه دار دلم؟
دست تهنامه منه دستت بگر ای دا یکیم
غیرزا خت نیرسه هشکی به هیجار دلم
من تیا خت پشکنادی درد و غم چن سالنه
دردته چیدم عزیزم که تونی یار دلم
وا صدا بنگت چنو مستم کنی که بعدازی
پِرکُ گل وُرگرده مین حشکه کهسار دلم
پا بنه ری هر دو تی مو تا دلم تهنا نبو
تا که پر گل بوهه وا تو دشت داوار دلم
«ناهید بهارلو»
............................................................
ولی اله طاهری اردلی ( شایسته تقدیر بخش گویش بختیاری ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
خوشِ دل مین اون دنیا که دا بو
بهشت مال ایونه هر جا که دا بو
ز قهقه کوگ و شعر عشق بهدر
صدایِ لا لا لا لا که دا بو
غم دنیا که قیت بعد بو بی
هم از ویر ایروه هر سا که دا بو
دوتا دنیانه دادن پس قوالس
همه دنیانه داده تا که دا بو
نه هر برد گپی سا داره سی دل
بقربون صاحِوِ او سا که دا بو
ز عیسی وا بپرسی تا بگو سیت
تو بو نیخی وَرِ او دا که دا بو
پیمبر هم که بوهی سخته بی دا
اگو « ام ابیها »وا که دا بو
یطوری گهد « انشکرلی» که انگار
خدا هم خوش دلش ایخا که دا بو
«ولی اله طاهری اردلی»
.........................................................................................................
تیمور کیانی کری ( شایسته تقدیر بخش گویش بختیاری ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
خیالم بی خیالت تَو گرهسه
گمونم بختم ایدو خَو گرهسه
خور پیچسته من مال زُوالی
اگون او مال زیری چَو گرهسه
ز اُستیلا که بَستی تیتِ ای دا
دلِ دا مرده ویر بَو گرهسه
خُومِ تَک مَندُم و وار و وُجاقی
که چاس ظهرِ وُ گوی شَو گرهسه
صُدا قران و بو حلوا وریساد
کِلِ مالی که بَنگ بَو گرهسه
چِنُو بیدونگ اِشینیم و وِریسیم
که بینی مالمونِ او گرهسه
زله تازی همه مالا ورستن
بهون دامردیل افتوگرهسه
«تیمور کیانی کری»
..................................................................................................................................
اشعار برگزیده بخش فارسی ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
زهرا سلیمی بنی (ساغر)(برگزیده بخش فارسی بزرگسالان ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
پس از تو حالت غمگین من بهتر نخواهد شد
دلم خوش بود با رویت ولی دیگرنخواهد شد
چه شبها قطره باران ها غزل خواندندبا دریا
به گوش ساحل اما نغمه کوثر نخواهدشد
چه زیبا گفت زینب دختر غمدیده زهرا
گلی دیگر شبیه یاس پیغمبر نخواهد شد
غمی سنگین به روی شانه ای آوار شد..افسوس
که با دست تو..شانه موی این دختر نخواهد شد
در و دیوار دیگر واژه خوبی برایم نیست
که خاکی از سر و رویش چنین بر سر نخواهد شد
اگر دنیا برایم پر شود از آدم پر مهر
کسی دیگر برایم" حضرت مادر" نخواهد شد
زهرا سلیمی بنی (ساغر)
.........................................................................................................
زهرا علیدوستی (آرزو)(برگزیده بخش فارسی بزرگسالان ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
بی کران... پاک... روشن و آبی،
آسمان آمده به مهمانیت
خالی است و دخیل می بندد
دست من بر ضریح پیشانیت!
شاهکاری و آفریده خدا
کهکشانی درون چشمانت
چند پروانه لانه ساختهاند
روی گل های سرخ دامانت...
توی حوض زلال چشمانت،
ماه لبریز استغاثه شده
چشمه ها از تو آب میگیرند
در نگاهت جهان خلاصه شده
مادرم! دختر تو حق دارد،
به نگاه تو مبتلا باشد!
از تو لبریزم و نمیخواهم
از من آن دست ها جدا باشد
دست تو؛ دشتکوه آویشن!
لانه سینهسرخ شانه توست
رودمن! سمت دشت، جاری شو!
سینه من همیشه خانه توست...
زهرا علیدوستی (آرزو)
................................................................
احمد رفیعی وردنجانی (برگزیده بخش فارسی بزرگسالان ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
مقصود خدا
هستی تو مقصود خدا دنیا بهانه ست
لبخند تو لطف خدا را هم نشانه ست
این خانه تنها آجر وسنگ است بی تو
با بودن لبخند تو این خانه، خانه ست
بعد ازخداوندی که مهرش بی نظیر است
زیباترین شکل محبت، مادرانه ست
هرشب سر سجاده ی سبز دعایت
تسبیح تو این اشکهای دانه دانه ست
باهر زبان از مهرتو خوانده ست دنیا
نامت به تنهایی طنین هر ترانه ست
نام بلند حضرت مادر همیشه
روح بلند شعرهای عاشقانه ست
دنیای بدون تو اسیر دست مرگ است
در پیکر هستی وجودت مثل جان است
احمد رفیعی وردنجانی
.................................................................................................
مریم اسکندری گندمانی (برگزیده بخش فارسی بزرگسالان ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
تا شعر از خیال تو سر در بیاورد
باید هزار واژه ی بهتر بیاورد
تو رشک آسمانی و دستت عجیب نیست
جانی به هر پرنده ی بی پر بیاورد
گفتم که از تو شعر بگویم ، غزل دوید
در پای نام روشن تو سر بیاورد
آنقدر خوب و پاک و بزرگی که مانده بود
لب تر کند خدا به تو ، کوثر بیاورد
از حرمت تو بود که این جمله باب شد
خوشبخت آن کسی است که دختر بیاورد
باران گرفته چتر زلال تو را به سر
شاید بهار پر گل نوبر بیاورد
با بال شوق چشم امیدم پریدن است
دل مانده در هوای تو پر در بیاورد
پیچیده عطر ناب حضورت به باغ شعر
باد آمده است یاس معطر بیاورد
شرمنده ام که لایق وصفت نبوده ام
باید زمانه شاعر دیگر بیاورد
مریم اسکندری گندمانی
.........................................................................................................................................
زهرا محمدی خراجی (برگزیده بخش فارسی بزرگسالان ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
چشم آبرومند
من خون بها و خون بس ام
با مرگ می خندم..
دربین دیوار گلویم... راه آوازم
آوازِ آزادم
آوازِ دربندم
آوارگی در چهره ی باران
بیچارگی در سرنوشتِ برف
در روز عقدم.. قفل معدومِ گلوبندم..
من دختر معصومِ یک مردم
من مادرِ مظلومِ یک ایلم
من پابه پای مرد می جنگم
شیر مرا نوشیده سربازِ برومندم
من "خانه داری" خوب می دانم
"زن بودن" .... آری.. خوب می دانم
هم بال با پروازِ شاهینم
همدرد با طوطیِ در بندم
من انتهای آرزوی مادرم هستم
اسطوره ی قدرت برای دخترم هستم
اشکم که راه خویش گم کرده..
پنهان شدم در پشت چشم آبرومندم
زهرا محمدی خراجی
.................................................................................................................................................
«نگار رفیعی وردنجانی» برگزیده بخش کودک و نوجوان ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
مادر
باز می خندی پر از شور و صفایم میکنی
با قشنگی های دنیا آشنایم میکنی
دست هایم را گرفتی، راه افتادم چه خوب!
باز با شوق تماشایم، صدایم میکنی
خستگی ها،غصه ها از جان من پر می کشند
توی آغوش پر از مهرت که جایم میکنی
باز می گویی:مراقب باش مادر! توی راه
کفش هایم را زمانی که به پایم میکنی
تا که یک لحظه مرا غمگین نبینی، مادرم!
بارها دیدم که هر کاری برایم می کنی
هر کسی دارد به دنبال جوانی می رود
تو ولی داری جوانی را فدایم میکنی
این خود عشق است و من هم عاشق این لحظه ها:
بر سر سجاده ات وقتی دعایم میکنی
«نگار رفیعی وردنجانی»
.................................................................................................................................
«زهرا جهانبازی» برگزیده بخش کودک و نوجوان ،سومین جشنواره استانی شعر داوار(مادارانه) ناغان)
آنگاه که غربتی بی رحم بر شانه هایم می نشیند
ترنم لالایی ات برمی خیزد
در تبلور هُرم صدایت
و جان می گیرم؛
درکالبد پژمرده ام
به آغوش می کشانی ام
و مهتاب با دلی آغشته به حسرت
به تماشا می نشیند!
به راستی نسیم کدامین بهاری؟
که با وزش محبتت غبار های هزارساله ی دلم را محو میکنی
آسمان شو
تا پرنده ای شوم،
فتح کنم دورترین ستاره هایت را
لبخند بزن
تا بهاری شوم؛
پرشور
باشکوه
و زیبا!
کاش
تاباشد صدایت باشد،
میانِ همهمه هایِ روزهایمان
نگاهِ دلنشینت،
بدرقه یِ دلواپسی هایمان
و آغوشت به وقتِ دلتنگیهایمان..
که تو پیامبر عشق و اعجازی
قسم به چشمانِ همیشه نگرانت
که از روزِ ازل ، دلداده شان شدم؛
بهشت به پهنای لبخند توست
ای بهترین سروده ی خدا...
«زهرا جهانبازی»