مو او دارُم ، که مِن هر لِشگِ خوم زحمِ تور دارُم

هنی سوزُم ، ولی اِز چَه ذغالی خوم ، خور دارُم

توردارون مالانه بگین اِز تش مو نی ترسُم

بلیطی تش به اقبالُم که شوقِ تش به سردارُم

گِلیی از نارفیقِ پشتِ پازِن نیکُنُم ، وختی _

که خوم من آفتینُم لونه ی مار دو سر دارُم

نه وا ، آرَک بَرَک یارون بیاهِن وا رگالِ مو

که سی اَشنیدنه رازِ مَگوسون گوش ِ کَر دارُم

اگُن که نیبُره دسته خُسه چاقو ، مَکُن باور

مو از دستِ گگونُم زحمِ کاری من جیَّر دارُم

نی اَرزه زندیی که روز و شو بوفتی به دینِ یک

یه رو وا هو ،یه رو وا یو،یه رو وا خوم موجَر دارُم

‌بِرو دی وِردِلینگ آو زنده یی ، اِز دستِ تو سیرُم

تودست از مو نَورداری مو خُ دست اِز تو وَر دارُم

........................... فیض ا... طاهری اردلی

🔹️واژه نامه🔹️..............................

دار ، دارُم : درخت ، درختم

لِشگ : شاخه

هنی : هنیزه ، هنوز

چَه ذغالی : چاه ذغالی ، گودال سوزاندن درختان جهت تهیه ی ذغال .

توردارون : تبر داران ، تبر به دستان

بلیط : درخت بلوط

پشت پازن : نامرد ، دو رو

لونه : لانه

نه وا : نباید

وا رگال : در کنار ( رگال : کنار)

آرَک بَرَک ... : سخن چین ، ( حرف) ببر و بیار

اشنیدن : شنیدن

راز مگو : حرفهای پنهانی ، رازی که نباید فاش کرد

جَر : جنگ ، دعوا

دی : دیگر

وِردِلینگ وو : دراینجا ؛ گم شو ، پرت شو

منبع:

https://eitaa.com/vargah